De toekomst. Het heeft me altijd gefascineerd. Heb het geprobeerd te voorspellen, te manipuleren en naar het nu te halen. Maar tegelijkertijd merkte ik dat hoe meer controle ik probeerde uit te oefenen over het ontstaan van een bepaalde toekomst, hoe zwaarder het pad ernaartoe aanvoelde.
Stapels boeken verslond ik. Over strategie, ondernemen, groei, mindset en manifestatie. En ook ik had een periode waarin ik dacht dat het maken van een visionboard en het dagelijks opzeggen van affirmaties DE manier was om de toekomst naar het nu te halen.
En nu zul je me niet horen zeggen dat dit helemaal geen zin heeft. Sterker nog: alles wat realiteit wordt is ooit gedroomd. Gevisualiseerd. Dus ook: gemanifesteerd.
Maar de echte grote sprongen in de tijd waarin de toekomst als het ware naar het nu werden gehaald die ik heb ervaren werden allemaal veroorzaakt door iets anders, namelijk:
Relaties.
Om er een paar te noemen:
- ondernemer worden
- winstgevend leren poker spelen
- het lanceren van een nieuw businessmodel
- over imposter syndrome heen stappen maar het auteurschap
De stap naar het ondernemerschap kwam voort uit het vertrouwen dat ik kreeg van iemand die dicht bij me stond.
Winstgevend poker leren spelen kwam voort uit het feit dat ik anderen dat zag doen en ik me verbonden voelde met de community er omheen.
Een nieuw businessmodel ontstond door gesprekken met mezelf én met andere mensen die hun behoeften deelden.
Auteur werd ik mede doordat aan een weekend mee kon doen voor managementboek auteurs, waarin we bijna ritueel het auteurschap ingeloodst werden.
Staren naar je visionboard
Je kunt in je eentje op je zolderkamer gaan zitten staren naar het visionboard op je muur en gaan zitten manifesteren tot je een ons weegt: wanneer het slechts een intern proces blijft dan is het verdomd lastig om die toekomst naar het nu te halen.
Waarom? Omdat je een verdomd sterke portie wilskracht moet hebben om vervolgens volledig in je uppie te creëren wat je voor ogen hebt. Wanneer je alles op wilskracht moet doen, wordt jouw beoogde beweging niet gedragen. En wanneer je niet gedragen wordt dan voelt alles zwaar aan. Als trekken. Leuren. Zeuren..
De toekomst naar het nu halen voelt dan aan als in je eentje een olifant aan z’n slurf de trap op trekken richting je zolderkamer om hem zo je visionboard te laten zien. Maar wat werkt dan wel? En kun je überhaupt controle uitoefenen om de toekomst naar het nu te halen?
Controle vs. overgave
Hier wordt ie interessant. Want dan komen we op het domein der paradoxen terecht. De paradox van controle vs. overgave.
Aan de ene kant zul je vanuit een visie en missie die groter is dan jezelf doelen willen stellen in het nu. Dat betekent dat je vanuit een lange termijn visie terug redeneert wat je dit jaar, dit kwartaal, deze maand, deze week, vandaag en nu direct kunt doen ik richting dit grotere doel te bewegen. Dat gaat over controle en concreetheid.
Maar we vergeten vaak dat dit maar 1 kant van dezelfde medaille is. Want er is ook een bepaalde mate van overgave aan het proces nodig om die toekomst naar het nu te halen. Om zo ruimte te creëren voor dingen waar je weliswaar geen controle over hebt, maar die juist als katalysator kunnen werken voor dat waar je naartoe wil.
Je kunt full focus – Alex Hormozi style – werken aan jouw doel en daarbij geen ruimte geven voor intuïtie, creatieve uitstapjes en ontmoetingen omdat die, beredeneerd vanuit jouw doel, inefficiënt zijn.
Maar wanneer je slechts inzet op efficiëntie ontstaan er blinde vlekken waardoor katalyserende relaties en gebeurtenissen zich vaak niet eens zullen afspelen binnen jouw zichtveld.
Er is dus ook een kant die chaotisch lijkt, totaal niet concreet en waarvan je nu nog niet weet of het ooit ergens toe zal leiden. Maar als je ook dat deel omarmt, neemt de kans sterk toe dat je de toekomst op een gegeven moment naar het nu kunt halen.
Je creëert dan namelijk ‘optionaliteit’.
Navigeren op vertrouwen
Voel je intuïtief aan dat je iemand moet spreken, stuur die DM. Krijg je een idee waarvan je weet: dit moet ik toetsen; slinger het de wereld in. Voel je dat iemand kunt en wilt helpen, geef met volle overtuiging. Ook als je daar nu niet direct iets terug voor krijgt.
Want je kunt de dots pas connecten in retro-perspectief. En wanneer de enige dots die je verbindt voortkomen uit een drang naar controle, dan is je pad hooguit lineair.
Geef je ruimte aan het toevoegen van die schijnbaar chaotische dots, inzichten en ontmoetingen, dan stijgt de kans dat je pad op een gegeven moment non-lineair wordt: exponentieel groeit. Dat lijkt misschien niet efficiënt in het moment, maar is dat op de lange termijn juist wel. Je omarmt dan als het ware non-lineair denken én -handelen.
En wanneer je dat een tijdje doet, groeit je vertrouwen in wat kan ontstaan. En met dat vertrouwen neemt de kans steeds verder toe dat je de toekomst naar het nu kunt halen op een manier die bij je past.
Creatiekracht x Relatiekracht
Niet door wilskracht alleen, maar door creatiekracht die ontstaat vanuit relatiekracht.
Het doet me denken aan de uitspraak die ik voor het eerst op het spoor kwam dankzij Danny Mullenders.
“Betekenis ontstaat uit interactie.”
Want is dat niet uiteindelijk waar we allemaal naar op zoek zijn, betekenis?
Die betekenis vind je niet in in de transactie en ook niet in wilskracht.
Die betekenis ontstaat slechts uit interactie, dialoog, verbinding.
Dus probeer gerust de toekomst naar het nu te halen door te trekken, te leuren en te zeuren.
Vind je daar na een tijdje niet de toekomst (betekenis) die je zocht?
Keer dan nog eens terug naar deze tekst.
Misschien lees je hem dan een heel ander perspectief
Christiaan – Business Mentor & Auteur ‘Word eens volwassen!’
Bouwt een community voor MKB Groeiversnellers
Save the date: 30 oktober Marketeers van de toekomst
Schrijf je in voor de nieuwsbrief Inschrijven